oś czasu

Schloss Saalhof

Pałac Saalhof to jedna z najstarszych rezydencji w Pinzgau.

Podczas prac remontowych można było zobaczyć znacznie starsze fundamenty oraz fragmenty muru po stronie północnej i wschodniej, na których około 1600 roku wzniesiono zamek w obecnym kształcie . Wyposażenie wnętrza i boazeria pochodzi z 1625 roku, znajduje się tu drzeworyt.

Według biuletynu wywiadu z 1810 r. prawdopodobnie pierwsza udokumentowana wzmianka pojawiła się już w XI wieku : „…wtedy Saalburg (obecnie Saalhof),
który wraz z Twierdzą Lichtenberg był domem hrabiów…”

„Gut zu Saal” było pierwotnie lennem arcybiskupim – najpierw trzymał je diabeł Konrad. Za nim podąża długa linia właścicieli – wśród nich odważni Kempen o równie odważnych nazwiskach, jak Otto der Eisenstang.

W 1840 roku Johann Zauntner, bezpośredni przodek naszej rodziny Rieder, nabył zamek i majątek i od tego czasu jest on własnością rodziny. Herb powyżej to herb właścicieli szlacheckich z 1661 roku.

W samym zamku znajdziecie wiele ciekawostek z czasów wcześniejszych – choć wiele nie zachowało się, w tym najpiękniejsza boazeria w zamku, która została sprzedana Bawarskiemu Muzeum Narodowemu w Monachium i nie przetrwała II wojny światowej. Ważne jest również, aby dzieci w zabawny sposób odkrywały wiele historii, zwłaszcza starego sprzętu rolniczego, w naszym sklepionym holu wejściowym o powierzchni 300 metrów kwadratowych.

Spacer po zamku jest wciąż jak podróż w czasie do średniowiecza: trzy ogromne „Zehent-/Traidkästen” (skrzynie zbożowe), które znajdują się pod dachem w dawnym tzw. spichlerzu, świadczą o jego wiejska przeszłość. Około 1851 roku zamek miał nawet kaplicę domową z własną licencją pomiarową.

Od 1993 roku pałac Saalhof, dawny krzyż przydrożny i dom dawnego administratora (Maierhaus) są wymieniane jako szczególnie cenne zabytki kultury.

Malarz Anton Faistauer, obecnie słynne dziecko rodziny Pinzgau, zakochał się w widoku zamku na tle majestatycznych gór i często wybierał zamek Saalhof jako motyw do swoich obrazów.

Przeczytaj więcej o Pałacu Saalhof na Wikipedii »